Strand, bos en alles wat je maar wenst vind je hier
Op 10 juni 2020 werden we ontvangen door Lex de Bruyn Kops, de voorzitter van het bestuur van de woongroep Mozartheuvel en tevens voorzitter van het GDO. Hij laat ons het door groen omgeven complex aan de Mozartlaan zien. Het complex, wat eigendom is van woningcorporatie Staedion, telt 5 woonlagen. De bovenste twee woonlagen worden ingenomen door de woongroep.
Na een rondleiding langs de algemene ruimte, de logeerkamer en het ruime zonneterras nodigt hij ons uit in zijn gezellige twee kamer appartement. Door het raam heen zien we een bloemenweelde op het balkon. Het is duidelijk dat we hier met een plantenliefhebber te maken hebben. Naast de bloemen worden op het balkon ook aardbeien en tomaten gekweekt. Niet zo gek dat met zijn toewijding en met behulp van de zon, die hier uitvoerig haar kans krijgt, er zo’n paradijsje ontstaan is. Op het balkon, in de zon krijgen wij de koffie geserveerd en vertelt Lex geanimeerd over zijn leven en hoe hij in deze woongroep terecht is gekomen.
Wat bracht Lex ertoe om in een woongroep te gaan wonen?
Zijn interesse in groepswonen is 45 jaar geleden ontstaan toen er een groepswonen project werd gestart in Almere. Een project voor alle leeftijden. “Ik heb hier een hele gezellige tijd gehad. Ik werkte in die tijd bij de politie in Amsterdam en als ik s’avonds na een late dienst thuiskwam viel er altijd nog wel wat te beleven en belandde ik vaak veel te laat in bed”. De “liefde” lokte hem naar het oosten van het land waardoor hij zijn woongroep verliet. Daarna volgde een jarenlang verblijf in Litouwen. Terug in Nederland werd Den Haag zijn nieuw standplaats en het idee om weer in een woongroep te gaan wonen diende zich aan.
Lex woont hier nu ruim 4 jaar. “Misschien wel de leukste woongroep, zegt hij lachend. Wij hebben hier alles. Het strand op een kwartiertje loopafstand, Meer en Bosch op een minuut of 5 lopen en de winkels en het openbaar vervoer zijn om de hoek. Alles wat je je maar wensen kan. Voordat ik hier kwam wonen heb ik diverse woongroepen bezocht. Met de bewoners van de Mozartheuvel had ik de beste klik. Ik heb geluk gehad want uiteindelijk heb ik maar een jaar op de wachtlijst gestaan. Het fijne is dat we elkaar hier vrijlaten. We hebben geen verplichtingen behalve dan dat we wel een sociale opstelling van elkaar verwachten. Zo drinken we eens per week samen koffie. Iedere week is dat op een andere dag zodat ook leden van de groep die andere bezigheden op een vaste dag hebben deel kunnen nemen. Eens per week is er op zaterdag een happy hour. De advocaat vindt hier gretig aftrek. En als er vanuit de groep voorstellen komen voor activiteiten dan kun je je daarbij aansluiten. Zo bezoeken we een theatervoorstelling met elkaar, maken een leuke excursie of pakken we een restaurantje. Vier keer per jaar is er een ledenvergadering en verwachten we dat de leden aanwezig zijn. Natuurlijk helpen we elkaar als dat nodig is. ’s Avonds leggen we het matje bij onze eigen voordeur schuin voor de deur. Ligt het matje ’s ochtends om 11.00 uur nog steeds scheef dan bellen we aan om te kijken of er iets aan de hand is. Wordt er niet opengedaan dan hebben we de afspraak dat er twee mensen naar binnen gaan om te kijken of er iets aan de hand is".
We eindigen met een rondleiding door de onderste verdieping van het gebouw waarin zich een ruime fietsen- en aparte scootmobielberging bevindt. Van hieruit lopen we de enorme tuin in die gedeeld wordt met de bewoners van de eerste drie woonlagen. Overal staan gezellige zitjes. Een actieve tuincommissie zet zich in voor het onderhoud. Dat dat met veel liefde gebeurt is wel duidelijk. Terwijl we rondlopen in de tuin zwemt er, in de sloot die langs de tuin loopt, een zwanenpaar met in hun kielzog een zevental nazaten en zit er een kauwtje ons van dichtbij aan te staren. Het voelt hier als een soort natuurfilm in de stad.
Denk je dat je hier ooit weg gaat Lex, vragen we nog voordat we vertrekken.” Ik denk het niet, maar zeg nooit “Nooit”.
