Op een zonnige middag in maart zijn we te gast bij de Nolenshoek, waar we enthousiast ontvangen worden door een aantal trotse bewoners; Lia, Ton, Roelie en Riet.
De Nolenshoek bestaat dit jaar 23 jaar en in al die jaren is er nog nooit iemand weggegaan omdat die het niet naar zijn of haar zin zou hebben. Dat zegt heel veel over de sfeer en de vitaliteit, die hier aanwezig is. Er zijn nog zeven bewoners van het eerste uur en dat is, zo grapt Riet, te zien aan de naambordjes, die inmiddels verkleurd zijn.
Volgens mijn gastheer en –dames is het geheim van Nolenshoek het feit dat in dit pand enkel groepsleden wonen en dat het pand speciaal voor het GDO gebouwd is. Zo zijn er de sfeervolle gemeenschappelijke ruimte, die aan de mooie grote, maar toch intieme tuin ligt en de extra brede galerijen, waar je zelfs een stoel kan zetten en die uitnodigen tot een praatje.
Zou dit het echte geheim zijn? De opzet van het gebouw is natuurlijk letterlijk een belangrijke bouwsteen voor het groepsgevoel, maar uiteindelijk zijn het de bewoners zelf, die er voor zorgen dat er een grote onderlinge saamhorigheid is. Om een voorbeeld te noemen; toen een aantal bewoners een prijs had gewonnen in een loterij, werd iedereen getrakteerd op een fantastisch chinees buffet.
Bij vrijwel alle activiteiten binnenshuis, zoals Sinterklaas, de koffieavonden en het happy- hour op zaterdagmiddag zijn de meeste bewoners aanwezig.
Ton, Lia, Riet en Roelie tonen trots de vele fotoboeken, die in de loop der jaren gemaakt zijn en waar alle bewoners op terug te vinden zijn.
Het fundament onder de saamhorigheid is al bij de start gelegd. Er is een heel proces geweest om de groep te vormen, er is nog steeds een actief bestuur en er zijn huisregels,
waar iedereen zich aan houdt.
Het wordt belangrijk gevonden, dat iemand die hier wil komen wonen, eerst regelmatig langs komt. Een goede manier volgens Roelie , om te wennen aan de andere groepsleden en aan de sfeer. Dit was bijvoorbeeld de reden dat Lia, na 65 jaar in dezelfde straat te hebben gewoond, daar nooit meer heimwee naar heeft gehad.
Hoe fijn het hier is om te wonen wordt mooi verwoord door de woorden van Ton;
“Toen wij hier nog maar een week woonden, zei ik al tegen mijn vrouw: Hier wil ik nooit meer weg!”
Meer informatie over deze woongroep
