sluit
sluit
Publicatie over groepsvorming: 'Samen komen we er wel' Meer lezen en downloaden?

Artikel in NRC over Groepswonen voor 'roze' ouderen

PUBLICATIEDATUM: 01 september 2021

Artikel in NRC over Groepswonen voor 'roze' ouderen


publicatiedatum: 01 september 2021

Op donderdag 16 augustus verscheen er een mooi artikel over groepswonen voor 'roze' ouderen in het NRC. Gijs van der Sanden interviewde o.a. verschillende bewoners van woongroep 'De Roze Hallen' in Amsterdam.

Wel een eigen huis, maar nooit alleen in een woongroep: 'een gemeenschap, geen commune'


Samenwonen Oudere lhbt+’ers blijven vaak onzichtbaar – soms noodgedwongen. Nieuwe woonvormen kunnen bijdragen aan de emancipatie van ‘roze ouderen’.

‘De Roze Hallen. Het huis waar wij willen wonen’, staat er op de plaquette bij de lift.

Helemaal bovenin, in de nok van het nieuwbouwpand aan de Bilderdijkkade in Amsterdam Oud-West, bevindt zich de ruime, lichte woning van de gepensioneerde Josee Rothuizen (75) en haar vijftien jaar jongere vrouw Karleen („een jonge blom”). Ze wonen er sinds 2018, toen Nederlands eerste appartementencomplex speciaal gebouwd voor ‘roze ouderen’ werd opgeleverd.

Door de openslaande balkondeuren klinken de geluiden van de stad. Rothuizen maakt koffie in de moderne, open keuken. Haar onderbuurman, Chris van der Kroon (60, beleidsadviseur bij de Gemeente Amsterdam), zit al aan tafel.

Het gesprek gaat over ouder worden als lhbt+’er. Sla onderzoeken, rapporten en nieuwsberichten over roze ouderen erop na en er tekent zich een weinig vrolijk toekomstscenario af. Van ouderen in verzorgingscentra die weer terug de kast in moeten, vereenzamen omdat ze geen partner of kleinkinderen hebben of gewassen worden door een verpleeghulp die nog nooit een transgender persoon heeft gezien.

Rothuizen en Van der Kroon wisten, net als de andere bewoners van het pand: wij willen ánders oud worden.


Ook tegenwoordig ligt eenzaamheid bij roze ouderen nog altijd op de loer, vertelt Roos Pijpers. Zij is hoofddocent sociale geografie aan de Radboud Universiteit en doet onderzoek naar de ervaringen van roze ouderen op het gebied van zorg en ondersteuning.

„De netwerken van roze ouderen zien er vaak anders uit”, vertelt zij. „In vergelijking met hetero’s hebben zij vaker geen partner en geen kinderen. Gewoonlijk komen die het eerst in beeld als mantelzorgers zodra iemand hulpbehoevend wordt. Hierdoor zijn roze ouderen vaker afhankelijk van vrienden of professionele hulp.”


Nieuwsgierig naar het hele artikel? Lees het hier