Wohngenossenschaft | woningbouwcoöperatie
In maart is door de Haagse gemeenteraad een motie van PvdA-GL aangenomen om voor de wooncoöperatie Het Krakeel een passende locatie te vinden. Het Krakeel is een initiatief van een groep mensen die eigen ideeën over een nieuw op te richten woongemeenschap heeft. Blijvend betaalbare huren, samen voorzieningen delen, een grote diversiteit aan woningtypen, nabuurschap binnen het complex en met de buurt, maar ook ruimte voor werkplekken en kleine ondernemingen.
Dat klinkt ambitieus en dat is het misschien ook, maar er zijn voorbeelden waar dit in Nederland recent gelukt is. In Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland zijn dergelijke Wohngenossenschaften geen uitzondering en daardoor normaler. Ook voor banken, met wie de financiering moet worden geregeld. Dit is in Nederland voor collectieven vaak een forse hobbel.
Om deze collectieve en innovatieve woonvormen met eigen ogen te zien zijn we vanuit Centrum Groepswonen in april naar Zurich gereisd om mensen te spreken die deze coöperaties hebben opgezet en die er wonen. Dat bleek enorm inspirerend! In Zurich zijn meerdere grote organisaties actief die al veel ervaring hebben om met betrokken leden en omwonenden nieuwe woon-/werkcollectieven te ontwikkelen en te beheren. Uitgangspunt is dat men maximaal 1/3 van het inkomen aan huisvestingskosten uitgeeft, zelf ook actief bijdraagt in de organisatie en dat het te huren woonoppervlak blijft afgestemd op de grootte van het huishouden. Bij veranderingen bijvoorbeeld door geboorte, scheiden of overlijden krijgt men binnen het complex een andere woning aangeboden die past. Deze aanpak levert woon- en werkruimte voor alle levensfasen binnen het complex op, vaak op plekken in de stad die wel een nieuwe impuls konden gebruiken! Zo logeerden we in het Zollhaus dat pal tegen het spoortracee aanligt. Door de hoeveelheid nieuwe woningen en voorzieningen (winkels, theater, kantoren, restaurant, café, gastenkamers, kinderopvang, huisartsenpost, fysiotherapeut etc.) is deze voormalige onaantrekkelijke buurt een absolute hotspot geworden.
Hetzelfde betrof Kalkbreite, dat bovenop een tramremise gelijk ook een enorme buurttuin heeft opgeleverd. Hier wonen 250 mensen en we werden rondgeleid door een studente die er al vanaf de oplevering (dus 10 jaar) woonde. Zij had nu een eigen jongerenstudio, maar woonde voorheen met haar vader in een familiewoongroep. Haar moeder woont, in een woongroep met 8 volwassenen, waar een grote woonkeuken en dakterras gedeeld wordt. Sanitair deelt men soms met medebewoners, soms is het individueel. Men wast in een gemeenschappelijke wasmachineruimte die naast de entree met bibliotheek en gemeenschappelijke ontmoetingsruimte ligt. Al wandelend door het complex bleek onze jonge gids ook eigenlijk alle buren te kennen. Het was heel indrukwekkend om dit hele gebouw te zien. Toen we daarna nog wat nuttigden in het café op de begane grond zagen we de trams in de remise voorbij rijden. Interessant dubbel grondgebruik en daarom een betaalbare kavel voor deze Baugruppe.
In Den Haag moeten we met de gemeente dus ook op zoek naar geschikte locaties die een mooie win-win situatie kunnen opleveren: voor de bewoners, buurt en de gemeente zelf!
6 mei 2024
Auteur: Liesbeth Janson
